Όταν το Jurassic Park βγήκε στις αίθουσες, ο Steven Spielberg κατάφερε να προκαλέσει συνωστισμό στα ταμεία των κινηματογράφων και να φέρει ξανά στη "μόδα" ζώα εξαφανισμένα εδώ κι εκατομμύρια χρόνια. Εικοσιδύο χρόνια μετά μια ακόμα ταινία Jurassic έρχεται να σπάσει τα ταμεία. Η νέα ταινία, το Jurassic World, αν και έχει στοιχεία που τη συνδέουν με το Jurassic Park θεωρείται αυτόνομη και πολλοί έχουν μπει στη διαδικασία να συγκρίνουν τις δύο ταινίες, όμως οι γνώμες διίστανται και η ανάδειξη της μιας ως καλύτερη από την άλλη δε μπορεί να είναι αντικειμενική. Ας επιχειρήσω, λοιπόν, κι εγώ να κάνω μια τέτοια σύγκριση....
Προσοχή! Ακολουθούν Spoilers για τις δύο αυτές ταινίες..
Round 1: Κίνητρο και ηθικό δίδαγμα
Στο Jurassic Park το κίνητρο του ιδιοκτήτη του πάρκου, John Hammond, είναι απλό. Το όραμά του είναι να δημιουργήσει κάτι "μεγαλύτερο" από την ίδια τη ζωή και το δημιούργημά του αυτό να μπορούν να το γευτούν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Όσο αγνά όμως κι αν είναι τα κίνητρά του το έργο του αντίκειται στη φυσική τάξη των πραγμάτων και αυτό τονίζεται αρκετά μέσα στην ταινία από τους πρωταγωνιστές. Έτσι, λοιπόν, παρά τον ενθουσιασμό όλων η ηθική συνείδησή τους είναι αυτή που επικρατεί.
Στον αντίποδα βρίσκεται το Jurassic World, όπου η συνείδηση μάλλον θεωρείται υπερεκτιμημένη αξία. Το κίνητρο για τη δημιουργία του πάρκου δεινοσαύρων είναι η απληστία, η οποία οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ύβρη απ'ότι η πρώτη ταινία, καθώς πλέον "κατασκευάζονται' νέα είδη δεινοσαύρων για την προσέλκυση επισκεπτών.
Αν και στο Jurassic World επιτέλους βλέπουμε επί της οθόνης την υλοποίηση του οράματος του John Hammond, το μεγαλειώδες αυτό έργο στερείται ανάλογων κινήτρων. Για το λόγο αυτό το γύρο αυτό κερδίζει το Jurassic Park.
Jurassic Park - Jurassic World 1-0
Round 2: Άνθρωποι και πλάσματα
Στο Jurassic Park παρακολουθούμε την "πρώτη" επαφή των ανθρώπων με ένα είδος εκατομμύρια χρόνια εξαφανισμένο. Αν και ο ενθουσιασμός τους είναι μεγάλος οι σχέσεις που διατηρούν με τα ζώα είναι αυτές που θα έπρεπε να είναι ανάμεσα σε ανθρώπους κι άγρια ζώα. Δεν υπάρχει καλό και κακό ζώο, αλλά όλα λειτουργούν με βάση το ένστικτό τους και μπορούν να γίνουν επικίνδυνα όταν νιώθουν να απειλούνται.
Στο Jurassic World οι δεινόσαυροι αντιμετωπίζονται κατά κύριο λόγο, κυρίως από την ίδια την πρωταγωνίστρια, ως εκθέματα, που προσελκύουν κόσμο. Οι επισκέπτες είναι πλέον εξοικειωμένοι με την ύπαρξη δεινοσαύρων και για αυτό από την ταινία λείπει ο ενθουσιασμός, που ήταν διάχυτος στην πρώτη ταινία. Εδώ όμως συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο....Πέρα από το γεγονός ότι οι επισκέπτες κάνουν τις βόλτες τους ανενόχλητοι ανάμεσα σε "φιλικούς" δεινόσαυρους, περνάμε στο στάδιο της εξημέρωσης και εκπαίδευσης τους!!!! Ο αγαπημένος σε όλους μας Chris Pratt είναι αυτός που προσπαθεί να εκπαιδεύσει όχι 1 αλλά 3 βελοσιράπτορες και φαίνεται η μέθοδός του να πετυχαίνει, αφού όταν έρθει η ώρα οι ράπτορες θα αγνοήσουν το φυσικό τους ένστικτο και θα τον σώσουν.
Δε γνωρίζω πώς θα ήταν τα πράγματα αν συνυπήρχαμε με δεινοσαύρους, αλλά και πάλι το σενάριο εκπαίδευσής τους φαίνεται αρκετά υπερβολικό και μη ρεαλιστικό. Παρόλα αυτά επειδή το Jurassic World παρουσίασε μια ωραιοφανή εκδοχή της χρόνιας συνύπαρξης ανθρώπων και δεινοσαύρων κερδίζει αυτόν το γύρο.
Jurassic Park - Jurassic World 1-1
Round 3: Το "Τέρας"
Αν και οι κύριοι πρωταγωνιστές του Jurassic Park είναι ο T-Rex και οι βελοσιράπτορες δεν παρουσιάζεται κανένα από αυτά ως το "τέρας", που προσπαθεί να σκοτώσει τους ανθρώπους. Από την αρχή ως το τέλος της ταινίας είναι κατανοητό και από τους ήρωές μας και από τους θεατές πως πρόκειται για ζώα χωρίς λογική, που δρουν με βάση το ένστικτό τους. Γίνεται συχνά λόγος για τη φύση τους και τις συνήθειές τους....ο Dr. Alan Grant σχετικά νωρίς μέσα στην ταινία μας κάνει γνωστό το ότι ο Τυρανόσαυρος προτιμάει να κυνηγάει την τροφή του και όχι να του την προσφέρουν, επομένως από τη στιγμή που αφήνεται ελεύθερος είναι λογικό οι άνθρωποι να αποτελούν θηράματα του.
Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση στο Jurassic World, όπου το τέρας υπάρχει και μάλιστα με όλη της σημασία της λέξης. Λόγω των αυξημένων απαιτήσεων και την ανθρώπινης απληστίας οι επιστήμονες του πάρκου "κατασκεύασαν" γενετικά τροποποιημένους δεινοσαύρους, που θα προσέλκυαν μεγαλύτερο κοινό. Ένα από τα αποτελέσματα αυτών των τροποποιήσεων ήταν και ο Indominus Rex, υβρίδιο δημιουργημένο από τη μείξη διαφόρων δεινοσαύρων. Το ξεχωριστό όμως στην όλη υπόθεση και ταυτόχρονα παράλογο είναι πως το συγκεκριμένο πλάσμα δεν κυνηγάει για να τραφεί, αλλά σκοτώνει γιατί το απολαμβάνει.
Ο πόντος αυτός πάει στο Jurassic Park, το οποίο έδωσε μια πιο αληθοφανή προσέγγιση και κινήθηκε σε πιο λογικά πλαίσια απ'ότι το Jurassic World, το οποίο έφτασε στην υπερβολή όσον αφορά τη συμπεριφορά ενός άγριου ζώου.
Jurassic Park - Jurassic World 2-1
Round 4: Οπτικά εφέ
Εικοσιδύο χρόνια πριν, όταν γινόταν το Jurassic Park, ο Dennis Muren δε θα μπορούσε να γνωρίζει πως η δουλειά του πάνω στα εφέ θα έφερνε την επανάσταση και θα έθετε τον πήχη τόσο ψηλά. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ αληθοφανής ταινία με μεγάλη ρεαλιστικότητα στην αναπαράσταση και την κίνηση των δεινοσαύρων.
Μετά από αυτήν την επανάσταση έρχεται στο προσκήνιο το Jurassic World, όπου τα εφέ έδωσαν ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα, καθώς όλα, το πάρκο, οι εκτάσεις, οι δεινόσαυροι κ.α. παρουσιάζονται πιο "μεγάλα" και πιο "ρεαλιστικά" από ποτέ!
Τον τελευταίο αυτόν γύρο κερδίζει το Jurassic World γιατί έφτασε τον χειρισμό των εφέ σε άλλο επίπεδο και πραγματικά η ταινία αξίζει για την εικόνα που προσφέρει στους θεατές!
Jurassic Park - Jurassic World 2-2
Round 5: Το "συναίσθημα"
Το Jurassic Park δεν είναι μια ταινία που επικεντρώνεται μόνο στη δράση, αλλά η σκηνοθεσία και η εξαιρετική επιλογή των ηθοποιών είναι κατάλληλες ώστε ο θεατής να συμμεριστεί τα συναισθήματά τους. Νιώθεις τον ενθουσιασμό τους στη θέαση του απίστευτου, την αγωνία τους κατά την καταδίωξή τους από τον T-Rex και τους ράπτορες και το δέσιμο, που αποκτούν μεταξύ τους σαν ομάδα.
Αντίθετα, το Jurassic World φαίνεται να έχει θέσει σε κυρίαρχη θέση τη δράση και σε δεύτερη, υποβιβασμένη τη μετάδοση συναισθήματος. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ο θάνατος του ιδιοκτήτη του πάρκου, Masrani, ίσως του πιο πολλά-υποσχόμενου ηθοποιού της ταινίας, του οποίου το τέλος ήταν άδοξο και τελείως γελοίο.
Ακόμα όμως κι αν πέθανε περιμέναμε τουλάχιστον να ακολουθήσει μια σκηνή που θα μας μεταδώσει αυτή τη θλίψη, θα συμπάσχουμε με τους ήρωες για τον θάνατό του, πράγμα που ποτέ δεν έγινε.
Ο πόντος αυτού του γύρου πάει στο Jurassic Park, το οποίο κατάφερε μέσα σε όλα να μας μεταδώσει τη συναισθηματική φόρτιση των ηρώων.
Jurassic Park - Jurassic World 3-2
Συμφωνείτε με το παραπάνω αποτέλεσμα; Ακολουθεί ψηφοφορία.
Απόψεις δεκτές στα σχόλια.
Εικοσιδύο χρόνια πριν, όταν γινόταν το Jurassic Park, ο Dennis Muren δε θα μπορούσε να γνωρίζει πως η δουλειά του πάνω στα εφέ θα έφερνε την επανάσταση και θα έθετε τον πήχη τόσο ψηλά. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ αληθοφανής ταινία με μεγάλη ρεαλιστικότητα στην αναπαράσταση και την κίνηση των δεινοσαύρων.
Μετά από αυτήν την επανάσταση έρχεται στο προσκήνιο το Jurassic World, όπου τα εφέ έδωσαν ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα, καθώς όλα, το πάρκο, οι εκτάσεις, οι δεινόσαυροι κ.α. παρουσιάζονται πιο "μεγάλα" και πιο "ρεαλιστικά" από ποτέ!
Τον τελευταίο αυτόν γύρο κερδίζει το Jurassic World γιατί έφτασε τον χειρισμό των εφέ σε άλλο επίπεδο και πραγματικά η ταινία αξίζει για την εικόνα που προσφέρει στους θεατές!
Jurassic Park - Jurassic World 2-2
Round 5: Το "συναίσθημα"
Το Jurassic Park δεν είναι μια ταινία που επικεντρώνεται μόνο στη δράση, αλλά η σκηνοθεσία και η εξαιρετική επιλογή των ηθοποιών είναι κατάλληλες ώστε ο θεατής να συμμεριστεί τα συναισθήματά τους. Νιώθεις τον ενθουσιασμό τους στη θέαση του απίστευτου, την αγωνία τους κατά την καταδίωξή τους από τον T-Rex και τους ράπτορες και το δέσιμο, που αποκτούν μεταξύ τους σαν ομάδα.
Αντίθετα, το Jurassic World φαίνεται να έχει θέσει σε κυρίαρχη θέση τη δράση και σε δεύτερη, υποβιβασμένη τη μετάδοση συναισθήματος. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ο θάνατος του ιδιοκτήτη του πάρκου, Masrani, ίσως του πιο πολλά-υποσχόμενου ηθοποιού της ταινίας, του οποίου το τέλος ήταν άδοξο και τελείως γελοίο.
Ακόμα όμως κι αν πέθανε περιμέναμε τουλάχιστον να ακολουθήσει μια σκηνή που θα μας μεταδώσει αυτή τη θλίψη, θα συμπάσχουμε με τους ήρωες για τον θάνατό του, πράγμα που ποτέ δεν έγινε.
Ο πόντος αυτού του γύρου πάει στο Jurassic Park, το οποίο κατάφερε μέσα σε όλα να μας μεταδώσει τη συναισθηματική φόρτιση των ηρώων.
Jurassic Park - Jurassic World 3-2
Συμφωνείτε με το παραπάνω αποτέλεσμα; Ακολουθεί ψηφοφορία.
Απόψεις δεκτές στα σχόλια.
